Bovenstaande titel is een beetje stout en strategisch. Ik wou je hier binnenlokken in dit verhaal, je m'excuse. Ik weet immers zelf niet of ik zozeer in het concept van tweelingzielen geloof, iets wat heden nogal gepropageerd wordt in spirituele en new age kringen.
Onze geest is zeer creatief in het bedenken van allerlei wijzen om het ondermaanse bestaan draaglijker te maken. Het concept dat hier dan op aarde één unieke ziel rondloopt die jou compleet zou aanvullen en vervullen, die eindelijk die match made in heaven levert, is maar één manier waarop we denken eindelijk te worden verlost van die soms verpletterende eenzaamheid op deze aardkloot.
Zeg ik dat het niet bestaat? Oprecht: ik weet het niet. Zoals over zoveel zaken hoed ik me er steeds meer voor om hierover stellige stellingen in te nemen. Ik geloof wel in intense en intieme banden met (meerdere) mensen doorheen je levenspad, met zielen die heel sterk kunnen resoneren met jouw blauwdruk, die een ultieme spiegel zijn voor wat in jou geheeld kan en mag worden. Op mijn persoonlijke levenstraject heb ik al meerdere van deze zielen mogen ontmoeten en ze waren telkens een katalysator voor opmerkelijke groei.
Ik geloof ook dat je dit aantrekt, dat je de gematerialiseerde energie in mensenformaat ontmoet op je pad op het moment dat jij hier klaar voor bent. Ik zou zelfs zo ver durven te gaan om te beweren dat je deze ontmoetingen mee creëert door de wet van aantrekking. De vele synchroniciteiten op jullie beider pad geven dan het extra duwtje in de rug: hier valt iets te leren, hier valt een juweeltje te rapen voor mijn ziel, hier is een uitnodiging die ik al dan niet kan aannemen.
DRIE GROTE LIEFDES
Wat betreft tweelingzielen en alle andere vormen van relaties heb ik misschien nog het meest gehad aan de visie van Kate Rose, in haar boek 'De drie grote liefdes in je leven'. Grosso modo komt het hierop neer: vroeg op ons levenstraject ontmoeten we onze soulmate, iemand die de veiligheid vervangt die we vonden in ons gezin van oorsprong (of die we net niet vonden). De energie tussen jullie is relatief rustig, gebaseerd op wederzijdse ondersteuning, aanvulling. Soulmates kunnen levenslang bij je blijven of voor kortere duur.
Daarna (of parallel) volgen een of meerdere karmische relaties: personen die jouw wonden blootleggen en rauw wroeten in je trauma's uit dit of een vorig leven. De aantrekkingskracht is immens, de toxiciteit niet zelden navenant. Zij triggeren je pijnpunten als de beste en zijn — weliswaar verpakt in een helse emotionele achtbaan — enorme geschenken voor je innerlijke ontwikkeling. Als je ze aanneemt en doorwerkt.
Vaak denken mensen, door de intensiteit van bovenstaande karmische relaties, dat ze hun tweelingziel hebben ontmoet. Als het zo overweldigend en intens is, als ik doorheen de blik van die ander de eeuwigheid in wordt gekatapulteerd, dan moet die ene toch mijn tweelingziel zijn? Ik vrees van niet.
SPIRITUEEL HUWELIJK
Tweelingzielen — als ze al bestaan — hebben naar mijn aanvoelen een geheel andere energie. Ze duiken pas later op het levenspad, als je reeds een heleboel ballast hebt afgegooid. Als je innerlijk al ontzettend veel werk hebt verricht en zuivering hebt mogen ervaren op de meeste van je pijnpunten. Er kunnen nog restjes zijn uiteraard, ik geloof niet dat hier op Aarde volledig verlichte zielen rondlopen, we herbergen allemaal nog stukjes schaduw en duisternis.
Tweelingzielen zijn volgens Kate Rose de spirituele katalysatoren voor mekaar — zelfs als ze in de aardse realiteit geen relatie hebben, stimuleren ze tot grootse spirituele groei. Ze laten je werkelijk de eeuwigheid aanraken, nodigen door hun energetische versmelting de magie en wonderen uit die verscholen liggen achter de tastbare realiteit, en tillen je leven naar een onverwacht en verbluffend hoger plan. Je bewustzijn verruimt, je liefde — universele liefde voor het bestaan — stroomt als nooit tevoren. Je voelt je lichter, vederlicht eigenlijk. Het voelt zelfs niet als een relatie, eerder als een spirituele symbiose.
MONOGAMIE?
Of dit de ultieme waarheid is over dit thema? Ik weet het niet. Wat ik wel zeker weet: dat de realiteit van relaties veel gelaagder en diverser is dan men vanuit de hedendaagse Westerse kaders wil beweren. Ik geloof dat mensen kunnen resoneren op allerlei manieren en voor mekaar allerlei functies kunnen vervullen. Er zijn partners die je tot vrouw/man maken, er zijn er die je helpen groeien en helen, er zijn er die je spiritueel een stevige zet geven.
Dit proberen te prangen in enerzijds het dwingende paradigma van monogamie of anderzijds die gefixeerde zoektocht naar De Ware of die ultieme tweelingziel, voelt voor mij te eng, te benauwend. We zijn steeds in beweging, en die mogelijke 'waren' bewegen in een uitdagende kosmische rondedans met ons mee. Energie is niet zo gewillig, waaiert uit, kiest wegen die jij niet voor mogelijk hield. Liefde laat zich niet reguleren. Ik probeer haar vele vormen in dankbaarheid te omarmen.