Ik, ik en nog eens ik.
Daarover gaat het in veel hedendaagse ‘spiritualiteit’.
Ik en mijn proces.
Ik en mijn vrijheid.
Ik en mijn verlangens.
Ik en mijn trauma’s.
Ik en mijn foute familie.
Ik en de boze overheid.
Nooit over:
Hoe kan ik de ander bijstaan?
Hoe kan ik een beter mens worden?
Waar ging ik in de fout?
Welke shit heb ik écht nog op te ruimen voorbij mijn vals gordijn van licht?
Welke opofferingen zijn mogelijks nodig voor een vervuld en stabiel leven?
Welke diep menselijke waarden zijn voor mij belangrijk?
Liever is men bezig met:
Hoe kan ik transcenderen?
Dan met:
Hoe word ik een beter mens op aarde?