Wij mensen, wij willen slimmer zijn dan het leven. Wij mensen, wij willen soms voor God spelen.
Astrologie, Human Design, tarot, pendelen, manifestatie, reading, channeling… Maar ook: technologie, AI, de moderne geneeskunde, ‘de wetenschap’… ze geven ons voor heel even het gevoel dat we God zijn, dat we greep hebben op het leven.
Maar het zal nooit vervullend zijn. Het is menselijke overmoed. Op de een of andere manier betalen we altijd een prijs, voor onze betrachtingen. Voor onze onstilbare honger, naar een glimp van het goddelijke.
Wat als we ons zouden overgeven? Aan het niet-weten? Wat als we onze ultieme nederigheid zouden omarmen?
Welke ruimte komt dan vrij?
Wanneer we niet meer verlangen maar ontvangen? Wanneer we niet meer ageren maar louter recipiëren?
De grootste kennis komt tot ons in onbewaakte momenten. In dromen, in onverwachte ontmoetingen, in intuïtieve stromen, in heerlijke resonanties, in kleine, magische, onverklaarbare momenten. In de wijsheid van de natuur.
Grote en kleine wonderen gebeuren als we ons laten doorstromen. Als we louter liefdevol kanaal zijn, in uiterste dankbaarheid, in plaats van hoogmoedige dirigent. Als we beseffen dat alles wat we zijn en krijgen, een geschenk is. Niet ons bezit, niet onze verdienste.
De oneindige levenservaring willen samenknijpen tot betekenis, reduceren tot menselijke, bevattelijke proporties is beknellend.
God is expansie. Het Alwetende Al en tegelijk het immer uitdijende niet-weten. Dit willen grijpen met onze kleine menselijke handjes, is tegelijk beledigend en een beetje aandoenlijk.
We dragen een vleugje van het God-zijn in ons. Maar wat of wie ons dit heeft ingeblazen, zal ons altijd ontglippen. Net als de windrichting die elke dag weer boven onze hoofden gekozen wordt.
En maar goed ook.
Comments