De verhalenvertellers
- Annelies Vanbelle
- 14 jul 2022
- 2 minuten om te lezen
๐๐ถ๐๐๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป ๐น๐ถ๐ฒ๐ฝ ๐ถ๐ธ ๐๐ฟ๐ผ๐น๐ถ๐ท๐ธ ๐๐ผ๐บ๐ฒ๐ฟ๐ ๐ผ๐๐ฒ๐ฟ ๐๐๐ฟ๐ฎ๐ฎ๐. ๐๐ฒ๐ป ๐ฏ๐๐๐ฟ๐๐ฏ๐ฒ๐๐ผ๐ป๐ฒ๐ฟ ๐ฑ๐ถ๐ฒ ๐ถ๐ธ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐๐ฒ๐น๐ถ๐ท๐ธ ๐๐ฒ๐ด๐ฒ๐บ๐ผ๐ฒ๐ ๐๐ผ๐ ๐๐๐ฎ๐ฝ๐ฝ๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐ด๐ฟ๐ผ๐ฒ๐๐ฒ๐ป, ๐๐ฒ๐ป๐ฑ๐ฑ๐ฒ ๐๐ถ๐ท๐ป ๐ต๐ผ๐ผ๐ณ๐ฑ ๐ฎ๐ณ, ๐ฎ๐น๐๐ผ๐ณ ๐ต๐ถ๐ท ๐บ๐ฒ ๐ป๐ถ๐ฒ๐ ๐ธ๐ฒ๐ป๐ฑ๐ฒ.

Die kwam binnen. Zou het te maken hebben met mijn levensvisie, mijn opinie over leven, welzijn en gezondheid, die hij - geholpen door een niet zo objectief ingesteld journalistengild - als gevaarlijk is gaan beschouwen?
Welke verhalen doen er zo nog de ronde, in het dorp en daarbuiten, vroeg ik me toch even af. Ontelbare allicht, we zijn nu eenmaal allemaal verhalenvertellers.
Maar het raakt me nog zelden. Veel vaker is het voor mij een leerzame richtingaanwijzer naar hoe anderen in mekaar steken, naar hun wonden, wensen en blinde vlekken. Via hun verhaal en hun oordeel verraden zij zichzelf. En dat is best plezierig, want het verschaft me erg kostbare informatie.
Weinigen zijn er zich immers van bewust dat ze zich op dat vlak voortdurend doorheen een spiegelpaleis bewegen, dat nauwelijks iets met de rauwe werkelijkheid te maken heeft. Waarnemen zonder oordeel is moeilijk, waarnemen zonder enige emotie te laten meespelen, van angst tot bewondering, van frustratie tot oude pijn, is binnen de menselijke ervaring quasi onmogelijk.
Echter, het is geen reden om het niet te proberen. Je bewust te zijn van je oordeel, je perceptie, je interpretatie, en te beseffen dat er allicht veel meer verklaringen zijn dan degene die jij fabriceert vanuit jouw trauma's en diepgewortelde verlangens.
We kennen het toch allemaal: iemand laat een hele tijd niets horen, en als de wiedeweerga worden de beweegredenen van de ander ingevuld. Hij of zij houdt niet meer van me, laat me in de steek, is me vergeten, en zo meer. Of, uit angst: hopelijk is die persoon niets overkomen. Terwijl er ook heel neutrale verklaringen zijn: die persoon heeft het even heel druk met zichzelf of met het leven.
Zo gaat het met alles. Deze kleine tekst is dan ook een kleine uitnodiging om doorheen het wazige gordijn van je verhalen te kijken, en oordeelloos te staan van mens tot mens, van blik tot blik. De ander is een leerzame spiegel, maar het kan ook fnuikend zijn als het omgekeerd wordt ingezet: ik zie in de ander enkel wat resoneert met mijn pijn, met mijn levensgeschiedenis. Ik zie niet meer wat werkelijk is.
De ander is geen verzinsel. De ander is een raadsel dat je nooit geheel zult kunnen oplossen, ook al verlangt je gretige hoofd niet anders.
Van hart tot hart. Dat is de enige manier.
๐๐ช๐ฆ๐ท๐ฆ ๐ฃ๐ถ๐ถ๐ณ๐ฎ๐ข๐ฏ, ๐ช๐ฌ ๐ป๐ข๐ญ ๐ซ๐ฆ ๐ฃ๐ญ๐ช๐ซ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐จ๐ณ๐ฐ๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ.
๐๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ฆ๐ฆ๐ญ๐ญ๐ฐ๐ฐ๐ด.
๐๐ช๐ซ ๐ธ๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ต ๐ช๐ฏ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฉ๐ฐ๐ฐ๐ง๐ฅ ๐จ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฉ๐ข๐ข๐ญ.
๐ ๐ด๐ฆ๐ฆ ๐บ๐ฐ๐ถ, ๐ ๐ญ๐ฐ๐ท๐ฆ ๐บ๐ฐ๐ถ, ๐ ๐ง๐ฐ๐ณ๐จ๐ช๐ท๐ฆ ๐บ๐ฐ๐ถ.
Comments